Bolesław Romanowski (21 marca 1910 r. – 12 sierpnia 1968 r.)
Komandor, morski oficer pokładowy okrętów podwodnych. Odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Zasługi, Medalem Morskim, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945.
Legenda Polskiej Marynarki Wojennej, jeden z najlepszych podwodniaków II-ej wojny światowej.
Po ukończeniu gimnazjum w Nakle nad Notecią zdał maturę i w 1929 rozpoczął studia w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej. Na siedem lat przed wojną, w 1932 otrzymał promocję na podporucznika marynarki.
Na krótko przed rozpoczęciem II wojny światowej został oficerem broni podwodnej na okręcie podwodnym-stawiaczu min ORP Wilk. Podczas Kampanii wrześniowej 1939 ORP Wilk po wykorzystaniu swoich możliwości działania na Bałtyku, postawieniu ostatnich min w okolicy Helu, podjął ryzykowną, ale udaną wyprawę przez Cieśniny Duńskie do Wielkiej Brytanii. W latach 1939 - 1941 Bolesław Romanowski, do czasu wycofania okrętu ze służby, pływa na ORP Wilk, który wychodzi na patrole na Morze Północne. Na tym okręcie awansuje do stopnia kapitana. Po zejściu z wycofanego okrętu zostaje zastępcą dowódcy, otrzymanego od Royal Navy, okrętu podwodnego ORPSokół. 4 listopada 1941 roku, Polska Marynarka Wojenna otrzymuje od Amerykanów stary okręt podwodny, który odbiera i przejmuje nad nim dowództwo Bolesław Romanowski. Okręt zostaje ochrzczony ORP Jastrząb. W latach 1942 - 1944 dowodzi ORP Dzik.
W 1947 roku wraca do Polski na ORP Błyskawica.
W okresie swojej pracy zawodowej i jeszcze po odejściu w stan spoczynku, Bolesław Romanowski aktywnie włącza się do pracy z młodzieżą. W 1960 roku wspiera budowę s/y "Zawisza Czarny II" dla polskiego harcerstwa i 15 lipca 1961 roku, gdy podniesiono banderę na nowej (przebudowanej z lugrotrawlera) jednostce, zostaje jego pierwszym dowódcą. Bolesław Romanowski jest autorem znakomitej książki wojenno-morskiej "TORPEDA W CELU", będącej jego pamiętnikiem z okresu II wojny światowej.
