Bawiąc się w teatr dzieci uczą się wyrażania i nazywania emocji. Rozwija się ich wyobraźnia, bo świat teatru jest światem fantazji. Teatr ma wpływ na uczenie się, rozwój pamięci, myślenia, rozwój postawy twórczej, poszukiwania, samodoskonalenia się, komunikowanie się, współpracę. W szkolnym teatrze każdy uczeń może znaleźć swoje miejsce. Oprócz uczniów uzdolnionych aktorsko potrzebni są pomocnicy reżysera, scenografowie, wykonawcy elementów dekoracji i kostiumów, specjaliści od nagrań muzyki i efektów dźwiękowych, operatorzy oświetlenia itd. Praca w grupie teatralnej uczy odpowiedzialności za siebie, za rolę, za grupę, pracę zespołu, efekt. Pozwala odkryć inny świat.
W naszej szkole teatr działa prawie od samego początku jej istnienia. Najpierw była to skromna grupa pasjonatów kochających występować na scenie, a tą sceną był hol I piętra. Młodych uzdolnionych aktorów to nie zniechęcało. Sądzę, że teraz jako dorośli ludzie dobrze wspominają swoje przygody z teatrem.
Udział w teatrze szkolnym umożliwia emocjonalny rozwój dziecka, młodego człowieka. Pozwala poznawać siebie, pomaga wyrabiać umiejętność wywoływania emocji i radzenia sobie z nimi. Pozwala odkryć inny świat (inny niż "domowy", "podwórkowy", "lekcyjny"), znaleźć motywację do życia, na zasadzie: mogę na scenie, to mogę w życiu; rozwija wiarę w siebie. W takim rozumieniu ma niewątpliwie znaczenie również terapeutyczne.
Teatr szkolny (chodzi mi o każdą formę zajęć teatralnych pozalekcyjnych) jest to czasem jedyna dziedzina, w której dzieci, młodzież mogą osiągnąć sukces, mogą być zauważone.
Teatr szkolny, drama kreuje nową rzeczywistość dla dziecka - pozwala na subiektywny odbiór uczuć, uwierzenie w swoją szansę bycia, uwierzenie w siebie. Jest to szansa na zaistnienie w nowym środowisku.
Uczestniczenie w tej formie aktywności (pozalekcyjnej, kulturalnej itp.) daje możliwość dotykania tych tematów, tych problemów, o których w domu lub w szkole lub na podwórku się nie mówi. Daje pewne poczucie bezpieczeństwa, bowiem dzieci, młodzież nie muszą mówić o sobie, tylko o problemie.
Rozwija się ich wyobraźnia, bo świat teatru jest światem wyobraźni, fantazji (uczymy metafor, znaków, mowy ciała, pozwalamy odkrywać pozawerbalny obszar świata, dajemy możliwość myślenia abstrakcją). Dzieci, młodzież zaczynają uczestniczyć w kulturze.
Niewątpliwie poprzez uczestnictwo w grupie teatralnej dzieci stają się bogatsze duchowo, wrażliwsze, "kulturalniejsze". Dzieci, młodzież zaczynają uczestniczyć w kulturze.
Udział w teatrze szkolnym pozwala poznać tworzywo, z jakim się pracuje - literackie, muzyczne, plastyczne, taneczne, ale przede wszystkim teatralne. Rozwija i kształtuje postawę estetyczną. Wyzwala aktywność, która powoduje przeżycia atrystyczne, inicjuje lub rozwija postawę twórczą. Przygotowuje ucznia do przeżywania sztuki, a także jej rozumienia, a z pewnością ułatwia kontakt ze sztuką. Często bywa, że owa sztuka zaczyna być młodemu człowiekowi niezbędna, pojawia się uczucie niedosytu z powodu braku kontaktu ze sztuką. Kształtujemy więc rozumiejącego i wrażliwego odbiorcę sztuki.
Ponadto jeśli prowadzony przez nas teatr szkolny ma związek z literaturą - pozwala poznać i zrozumieć utwory literackie (np. stanowiące nasz dorobek kulturalny itp.).
Praca w grupie teatralnej uczy odpowiedzialności za siebie, za rolę, za grupę, pracę zespołu, efekt.
Teatr w każdym wymiarze to laboratorium doświadczeń tak dla dziecka, adolescenta, ucznia, nauczyciela, dorosłego człowieka, czy określonego zawodowo aktora.
